|
خواب دیــدم ، خواب دیـدم مــرده ام ............... خـواب دیــدم خستــه و افســـرده ام
روی مـن خــروارهــا ازخـــاک بــــــــود ............... وای قبــر مـن چـــه وحشتنــاک بـــود
تــا مـــیـان گـور رفتـــم دل گــرفـــــت ............... قبـــر کَــن سنـگ لحـــد را گِل گــرفت
بـالش زیــر ســرم از سنـــگ بـــــــود ............... غرق وحشت سوت و کور و تنگ بود
تــرس بـــود و وحشــت تنهـــا شــدن ............... پیش درگـــاه خـــــدا رســـــوا شـدن
هـرکـه آمـد پیش ، حرفی راند و رفت ............... ســوره حمـدی بـرایـم خوانـد و رفـت
نـالـه میکــردم ولیکــن بــی جـــــواب ............... تشنـه بــودم در پی یــک جـرعــه آب
یـک مــلک گفتـا بگـو نام تـــو چیست ............... آن یکــی فـریـــاد زد رَب تــو کیسـت
ای گنهکـــار سیــــه دل بستـــه پَــــر ............... نــام اربــابـــان خـــود یــک یــک ببــــر
گفتنــم عمــر خـودت کــردی تبــــــاه ............... نــامـه اعمـــــال تـو گشتـــه سیــــاه
مــا کــه مــامــوران حــق داوریــــــــم ............... نـک تــو را ســوی جهنــم می بریــم
نــا امیـــد از هـر کجـــا و دل فکـــــــار ............... می کشیــدندم به خفت سوی نــار
نــاگهـان الطـاف حـق آغــــاز شــــــد ............... از جنـــان درهـای رحمــت بـاز شــد
مـــردی آمـــد از تبــار آسمـــــــــــــان ............... نــور پیشـــانیش فـــوق کهکشـــان
صـورتش خـورشیـد بـود و غــرق نـور ............... جام چشمـانش پـر از شراب طهـور
گیسوانش شـط پـر جـوش و خـروش ............... در رکـابش قُدسیان حلقه به گـوش
لب کـه نـه ، سر چشمـه آب حیــات ............... بیـن دستش کـائنــات و ممکنـــات
بر سرش دستــار سبـزی بسته بـود ............... بر دلـم مِهـرش عجب بنشسته بـود
کِی بـه زیبــائی او گِـل می رسیـــــد ............... پیش او یـوسـف خجالت می کشید
در قـــدوم آن نگــــــار مَـه جبیـــــــــن ............... از جــــلال حضــــرت حـق آفــــریــــن
دو ملک ســر را بــه زیـــر انــــداختنـد ............... بــال خـود را فـرش راهش سـاختنـد
غـرق حیـرت داشتــم ایـــن زمــزمــه ............... آمــــده اینجــــا حسیــن فـــاطمـــه؟
صــاحـب روز قیـــامــت آمــــــــــــــده ............... گــوئیـــــــا بهـــــر شفـــاعــت آمــده
ســـوی مـن آمـــد مـرا شـرمنده کرد ............... مهـــربـــانـــانـه بـه رویــم خنـده کرد
گفـت : آزادش کنیــد ایـن بنـــــده را ............... خــانــه آبــادش کنیــد ایــن بنــده را
اینکــه اینجـا ایــن چنیـن تنهـا شده ............... کـــام او بــا تـــربــت مـن وا شـــــده
مـادرش او را بـه عشقم زاده اسـت ............... گـریه کرده بعد ، شیرش داده است
اینکه میبینید در شور است و شین ............... ذکـــر لالا ئیش بـود « یــا حسیـن »
خویش را در سوز عشقــم آب کــرد ............... عکس مـن را بـر دل خــود قــاب کرد
بـارهــا بـر مـن محبــت کـــرده است ............... سینه اش را وقف هئیت کرده است
سینـه چــاک آل زهــــرا بـــوده است ............... چــای ریـــز مجلس مــا بـــوده است
اینکــه در پیش شمـــا گـردیـــده بَــد ............... جسم و جانش بوی روضه می دهد
بـا ادب در مجلس مـا می نشسـت ............... او بعشق مـن سـر خـود را شکست
پرچـم من را به دوشش می کشیـد ............... پــا بــرهنــه در عـــزایــم می دویــــد
اســم مـن راز و نیــازش بـوده است ............... تــربتـــم مُهــر نمـــازش بــوده اسـت
اقتــدا بــر خــواهـــرم زینـــب نمــــود ............... گاه میشــد صــورتش بهـــــرم کبــود
حُرمت مـن را بـه دنیـا پـاس داشـت ............... ارتبــاطی تنـگ بــــا عبــــاس داشت
نــذر عبـاسـم بـه تــن کـــرده کفـــن ............... روز تــاســوعـــا شــده سقـــــای من
تـــــا کــــه دنیـا بــوده از مـن دم زده ............... او غـــذای روضـــــــــه ام را هـــم زده
بــارهـــا لعـــن امیــــه کــــرده اسـت ............... خـویـش را نــذر رقیـــه کـــــرده است
گــریــــه کــردم چــون بــرای اکبــــرم ............... بــــا خـــود او را نــــزد زهـــرا می برم
هـر چـه بـاشــد او بــرایم بنده است ............... او بســوزد صـاحبش شـرمنده است
در مـرامـم نیسـت او تنهــا شـــــــود ............... بـــاعـــث خــوشحـــالی اعــــدا شود
در قیـامت عطــر و بـویـش می دهـم ............... پیش مَـردُم آبــــرویـش می دهــــــم
بــاز بـالاتـــر بـه روز ســرنــــوشـــــت ............... میشــود همســایـه مـن در بهشـت
آری آری هـر کـه پـا بسـت من است
نامـه اعمـــال او دســـت مــن اســت
|
:جستجو